لیزر پرتوان
لیزر (LASER) به معنای “تقویت نور در اثر گسیل تحریک شده تابش” است:
Light Amplification from Stimulated Emission of Radiation
لیزر تحت فرایند بخصوصی توسط دستگاه لیزر تولید می شود. لیزر اولین بار در سال 1958 توسط فیزیکدانی به نام گوردون گود (Gordon Gould) اختراع شد و اولین مدل کاربردی آن در سال 1960 ساخته شد. بیش از چهل سال است که لیزر در اروپا و آمریکا در رشته های پوست، جراحی، چشم پزشکی و فیزیوتراپی مورد استفاده قرار می گیرد. فیزیوتراپیست ها از لیزر برای تسکین درد، تسریع پروسه ترمیم و کاهش التهاب استفاده می کنند.
تفاوت بین لیزردرمانی کم توان و لیزر درمانی پرتوان:
توان خروجی کمتر از 5/0 وات تحت عنوان لیزر کم توان طبقه بندی می شود (کلاس III در طبقه بندی آمریکایی) در حالیکه لیزرهای با توان خروجی بیش از 5/0 وات یا 500 میلی وات در گروه لیزرهای درمانی پرتوان قرار می گیرند (کلاس IV لیزر در طبقه بندی آمریکایی). در صورتی که از توان های بالای لیزر پرتوان استفاده شود در سطح پوست، گرما احساس می شود. به لیزر های کم توان، لیزر سرد نیز گفته می شود زیرا در اثر کاربرد آنها گرما احساس نمی شود.
نحوه تاثیر لیزر:
هنگامی که لیزر بر سطح پوست می تابد فوتون ها تا چند سانتیمتر به درون بافت نفوذ می کنند و توسط میتوکندری ها جذب می شوند. انرژی حاصل از جذب انرژی فوتون ها باعث آثار فیزیولوژیک مثبت متعددی می شود که در نتیجه آن بازیابی و ترمیم مورفولوژی و عملکرد سلول ها در سطحی افزایش یافته ایجاد می شود. جذب انرژی حاصل از لیزر توسط هموگلوبین و سیتوکروم اکسیداز سبب بهبود تنفس سلولی می گردد.
فیزیوتراپیست ها لیزر پرتوان را بر این اساس مورد استفاده قرار می دهند که افزایش سطح انرژی سلول ها در اثر کاربرد لیزر سبب افزایش سرعت ترمیم شود.
موارد شایع کاربرد لیزر درمانی پرتوان عبارتند از:
– استئوآرتریت
– آرتریت روماتوئید
– سندرم گیرافتادگی شانه (shoulder impingement syndrome)
– بورسیت شانه یا مفصل هیپ
– تخریب یا دژنراسیون دیسک بین مهره ای
– فتق دیسک بین مهره ای
– درد عصب سیاتیک
– تاندونیت
– آرنج تنیس بازان (tennis elbow)
-التهاب فاشیای پلانتار (plantar fascitis)
– اسپرین های لیگامانی
– استرین های عضلانی یا تاندونی
*** بدیهی است کاربرد کلیه روش های درمانی نظیر لیزر پرتوان، مگنت، تکار و … در صورتی کاملا سودمند خواهد بود که بر اساس تشخیص صحیح اولیه، کابرد مقتضی و از همه مهمتر در کنار رفع علت اصلی ایجاد آسیب، بکار روند. در صورتی که کاربرد لیزر بدون تشخیص و رفع علت اصلی آسیب انجام شود معمولا درمان بدون نتیجه و یا با یک تاثیر سطحی و موقت همراه خواهد بود. بعنوان مثال، اکثر اوقات، دردهای مفصل شانه ناشی از وجود اختلال در عملکرد این مفصل و در نتیجه آسیب بافتهای نرم مرتبط با مفصل نظیر تاندون ها می شود. به همین دلیل، در صورتی که اختلال عملکرد این مفصل شناسایی نشود و صرفا التهاب ایجاد شده توسط لیزر تحت درمان قرار گیرد نتیجه مطلوبی عاید نمی شود و یا بعد از گذشت مدت کوتاهی درد بیمار عود می کند.
