مگنت تراپی یا مغناطیس درمانی

بدن انسان بطور طبیعی دارای یک جریان مغناطیسی است. همه مولکولهای بدن، میزان اندکی انرژی مغناطیسی درون خود دارند. برخی فعالیت های فیزیولوژیک بدن مانند انتقال پیام عصبی یا عکس العمل عضلات، با میدان مغناطیسی بدن در ارتباط است و به کمک آن انجام می شود.

سالهای زیادی است که از مغناطیس درمانی در سراسر جهان استفاده می شود. از 25 سال گذشته تحقیقات هدفمند و موثری جهت شناخت آثار این روش درمانی انجام شده است. دستگاه مگنت تراپی از یک تولید کننده جریان مغناطیسی و یک اپلیکلاتور تشکیل شده است که با استفاده از آن میدان مغناطیسی به بدن بیمار اعمال می شود.

غشای سلول های بدن دارای بار الکتریکی هستند. در نواحی آسیب دیده بدن، وضعیت الکترومغناطیسی مولکول ها و سلول ها از حالت تعادل خارج می شود و با قرار دادن یک میدان مغناطیسی خارجی در نزدیکی این سلول ها می توانیم تعادل الکترومغناطیس را به ناحیه آسیب دیده برگردانیم. با توجه به میدان مغناطیسی خود بدن، مگنت تراپی می تواند آثار متعدد فیزیولوژیک زیر را در پی داشته باشد:

افزایش ترشح اندورفین، افزایش PH ناحیه و اکسیژن رسانی به بافت مورد نظر، افزایش متابولیسم ناحیه، افزایش روند انتقال یون کلسیم برای بهبود فرایند ترمیم استخوان شکسته، عملکرد ضد التهابی، بازسازی سلول های فرسوده و افزایش رشد سلول های سالم و در نتیجه، بهبود روند ترمیم، آثار ضد میکروبی و عمل کردن به عنوان یک آنتی بیوتیک با توجه به تغییر در PH ، افزایش ایمنی بدن، کمک به کاهش انسداد وریدی

موارد کاربرد مگنت تراپی:

کاهش دردهای اسکلتی عضلانی و مفصلی، آرتروز، کمردرد، بهبود روند ترمیم استخوان شکسته، پوکی استخوان، ترمیم زخم و ضایعات پوستی، بیماری های سیستم تنفسی، فیبرومیالژیا، دردهای قاعدگی، درد ناحیه دنبالچه، بهبود عملکرد سیستم ایمنی، ام اس و نوروپاتی دیابتی، سردرد، بی خوابی، عفونت.

این روش درمانی یک روش ایمن و کاملا بدون خطر و عوارض جانبی است چرا که بدن انسان هوشمندانه عمل می کند و با قرار گرفتن در این میدانها با تنظیم میدان مغناطیسی سلول و به تعادل رسیدن آن، تغییر خود را متوقف می کند. اما به هر صورت هنگام انتخاب این روش درمانی باید به موارد منع کاربرد آن توجه نمود.

موارد منع کاربرد:

استفاده بیمار از ضربان سازهای قلب (Pace maker)، پمپ انسولین، ایمپلنت حلزون گوش، بارداری، وجود پروتز یا فیکساتور از جنس موادی نظیر آهن، نیکل و کبالت در بدن، مشکلات غدد، خونریزی های وسیع، عفونت های شدید، بیماری سل فعال و مشکلات بدخیمی سلول های خونی

همچنین، در برخی افراد استفاده از مگنت باعث ایجاد حالت تهوع، سرگیجه و یا ایجاد درد می شود. اگرچه این موارد بسیار نادر است ولی در اینگونه افراد، ادامه استفاده از مگنت تراپی ممنوع است.