تنگی کانال نخاعی spinal canal stenosis

تنگی کانال نخاعی  (spinal canal stenosis)

معمولا تنگی کانال نخاعی با افزایش سن افراد، بیشتر مشاهده می شود. با گذشت زمان، تاثیر نیروی جاذبه باعث نزدیک شدن مهره ها به یکدیگر شده، دیسک های بین مهره ای مایع بیشتری را از دست می دهند و از ضخامت آنها کاسته می شود. با کاهش ضخامت بافتهای نرم بین مهره ها، اصطکاک بین مهره ها افزایش یافته و باعث بروز آرتریت می شود. رسوب های استخوانی حاصل از آرتریت، باعث تنگ شدن کانال هایی می شود که رشته های عصبی از درون آنها عبور می کنند. در نتیجه، رشته های عصبی تحت فشار قرار گرفته و درد ایجاد می شود.

درد حاصل از تنگی کانال نخاعی باعث ایجاد دشواری هایی حین راه رفتن می شود. این درد می تواند تیز تر و آزار دهنده تر از درد ناشی از آسیب دیسک باشد. درد بیمار ممکن است در ناحیه کمر، باسن ها یا ران ها احساس شود. درد ران ها یا پاها ممکن است هنگام ایستادن احساس شود. معمولا افراد مبتلا پس از چند دقیقه یا حتی چند قدم راه رفتن، درد را در پا یا پاهای خود احساس می کنند و ناچار می شوند با نشستن و در نتیجه کاهش فشار از روی ناحیه کمر، درد خود را کاهش دهند. در صورتی که فرد مبتلا ضمن تحمل درد، برای خرید به سمت فروشگاه قدم بزند ممکن است احساس کند که هل دادن یک چرخ دستی به سمت جلو می تواند سبب کاهش درد او شود.

درمان تنگی کانال نخاعی

بر خلاف هرنیاسیون دیسک بین مهره ای، تنگی کانال نخاعی یک وضعیت مزمن است که قابل درمان بصورت “قطعی” نیست بلکه معمولا با ترکیبی از موارد زیر به صورت موثری قابل مدیریت کردن می باشد.

مصرف دارو

معمولا برای تسکین درد از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یا داروهای مسکن (non-NSAID) استفاده می شود اما مصرف این داروها می تواند آثار نامطلوبی نظیر عوارض قلبی در پی داشته باشد. بنابراین مصرف این داروها در افراد دچار تنگی کانال نخاعی حتما باید بر اساس تجویز پزشک باشد.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی با تاکید بر آموزش ورزش های متناسب با شرایط بیمار می تواند بعنوان بهترین روش برای مدیریت بلند مدت درد حاصل از تنگی کانال نخاعی باشد. آموزش و اجرای صحیح تمرینات ورزشی متناسب با شرایط بیمار سبب بهبود عملکرد عضلات و در نتیجه حمایت بیشتر ازستون فقرات می شود. معمولا حین فیزیوتراپی از مدالیتی های مناسب جهت کاهش درد و فراهم شدن شرایط برای انجام ورزش ها استفاده می شود.

تزریق spinal injections

معمولا تزریق لیدوکائین به تنهایی برای تسکین درد  و یا همراه با تزریق کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب در ناحیه ای از ستون فقرات که منشاء درد است صورت می گیرد.

استفاده از واکر

گاهی اوقات به بیمار توصیه می شود هنگام پیاده روی از واکر استفاده کند. گرفتن دسته های واکر باعث می شود فرد به مقدار جزئی به سمت جلو خم شود در نتیجه فضای مهره ای به مقدار جزئی افزایش یافته و درد تا حدودی کاهش می یابد. هنگامی که احساس درد در پاهای بیمار شروع شد بلافاصله می نشیند و درد او سریعا کاهش می یابد.

عمل جراحی

هنگامی که استفاده از روش های محافظه کارانه موثر واقع نشود بیمار تحت عمل جراحی قرار می گیرد. تکنیک های مورد استفاده هنگام جراحی نظیر لامینکتومی یا فیوژن مهره ها بر اساس شرایط بیمار توسط جراح انتخاب می شود. طول دوره نقاهت نیز بر اساس تکنیک مورد استفاده، می تواند کاملا متنفاوت باشد. مراقبتهای پس از عمل جراحی، محدوده فعالیت بیمار و سطح تمرینات ورزشی، همگی بر اساس شرایط هر بیمار بر اساس درخواست جراح و معمولا توسط فیزیوتراپیست برنامه ریزی می شود و شامل یک نسخه واحد نمی شود.

فیزیوتراپی استقلال اصفهان