بیماری های روان تنی

بیماری روان تنی ، حالت یا شرایطی است که طی آن استرس های روحی روانی بصورت مخرب ، عملکرد فیزیولوژیک را تا سرحد رسیدن به دیسترس تحت تاثیر قرار می دهند.در این وضعیت، در اثر فعالسازی غیر متناسب سیستم عصبی خودکار و غدد درون ریز ، ارگان های بدن دچار آسیب یا اختلال عملکرد می شوند.بعنوان مثال در شرایط عصبانیت ، امکان افزایش فشار خون و ریتم تنفس فرد خشمگین وجود دارد.

معمولا هنگامی که خشم فرد فروکش می کند ، فرایندهای فیزیولوژیک افزایش یافته به حالت عادی باز میگردند.اگر شخص به مدت طولانی دچار خشم سرکوب شده شود که قادر به برون ریزی هیجانات خود نباشد شرایط هیجانی بدون تغییر باقی مانده و نشانه های فیزیولوژیک توام با خشم ، پابرجا باقی می ماند.با گذشت زمان، این فرد از اختلال عملکرد فیزیولوژیک خود آگاه می شود.بسیاری اوقات فرد درباره نشانه های فیزیکی بوجود آمده صحبت می کند اما از حالات هیجانی که این نشانه ها را ایجاد می کند آگاه نیست یا آنها را انکار می کند.

بیماری های روان تنی می توانند تقریبا تمام نقاط بدن را تحت تاثیر قرار دهند ، اما معمولا در سیستم هایی بروز می کنند که تحت کنترل سیستم عصبی ارادی نیستند.محققین باور دارند که صفات شخصیتی بخصوص ، سبب بیماری های سایکوسوماتیک معین می شوند.همچنین، این اعتقاد وجود دارد که نوع بیماری روان تنی به آسیب پذیری فردی بستگی دارد.از سوی دیگر شواهدی وجود دارد که نشان می دهد استرس های روحی روانی می توانند سبب تشدید بیماری های موجود در بدن شوند که ممکن است این بیماریها لزوما روان تنی نباشند (مثل دیابت یا سرطان).

بیماریهای روان تنی ناشی از استرس های روحی روانی می توانند شامل حالتهای زیر شوند: افزایش فشارخون ، دردهای سیستم اسکلتی عضلانی ، اختلالات گوارشی ، میگرن ، سردردهای تنشی ، دردهای ناحیه لگن ، سردمزاجی و ضعف قوای جنسی.

از آنجا که افراد مبتلا به بیماری های روان تنی در اثر استرس های روانشناختی ، دچار آسیب ها و اختلال عملکرد فیزیولوژیک شده اند باید هم تحت درمان روانشناختی و هم درمان فیزیولوژیک قرار گیرند.معمولا درمان هایی که بر روی سمپتوم های جسمانی بیمار انجام می شود بر اساس نوع آسیب و توسط متخصص مربوطه انجام می شود.

فیزیوتراپی استقلال